توضیحات
محیط کشت دی کلران رزبنگال آگار(DRBC) :
محیط کشت Drbc Agar که در فارسی به عنوان محیط کشت دی آر بی سی آگار ترجمه می شود و همانگونه که می دانید انواع گوناگونی از محیط کشت وجود دارد که هر کدام فرمول و ساختار مختلفی دارند و هر یک از آنها قابل آزمایش می باشد.
محیط کشت دی کلران رزبنگال کلرامفنیکل (DRBC) کیولب برای شمارش مخمر ها بوده و برای تشخیص بیماری های انسانی
در نظر گرفته نشده است. وجود دیکلوران و ماده ضد قارچ باعث مهار گسترش قارچ های مخاطی می شود. نام دیگر آن کلرامفنیکل آگار (Chloramphenicol Agar) است.
محیط کشت Drbc Agar یک محیط انتخابی برای شمارش قالب ها و مخمرها در مواد غذایی و محصولات حیوانی می باشد. مطابق با استاندارد ISO 21527-1: 2008 تهیه شده است ، این محیط بر اساس فرمول اصلی کینگ ، هاوکینگ و پیت در سال 1979 و همچنین روش های توصیف شده در کتابچه راهنمای تحلیلی باکتریولوژیکی (BAM) و انجمن بهداشت مورد مطالعه قرار گرفته است. مجمع عمومی (APHA) موافق می باشد که ترکیب گلهای دیکلرووس و بنگال به صورت گسترده مورد بحث قرار می گیرد و اندازه و ارتفاع کلنی کپک را محدود می کند ، بنابراین از تکثیر گونه ها پیشگیری می کند وشمارش دقیق کلنی ها را تسهیل می کند. به افزودن کلرامفنیکل و کاهش pH به 5.6 برای پیشگیری از رشد اکثر باکتری ها، کمک می کند. از این محیط می توان برای شمارش قالب های سمی و غیر سمی استفاده کرد. و این محیط ، محیطی برای شناسایی تولیدکنندگان خاص مایکوتوکسین نیست. DRBC agar از پپتون قارچی ، گلوکز ، پتاسیم دی هیدروژن ارتوفسفات ، سولفات منیزیم ، دیکلرو ، رز بنگال ، کلرامفنیکول ، آگار و آب مقطر یا یونیزه تشکیل شده می باشد. این ماده همچنین برای شمارش مخمرها و قالبهای مناسب برای محصولات دارای فعالیت آبی بیشتر از 0.95 مانند تخم مرغ ، گوشت ، برخی از محصولات لبنی ، شیرینی های تازه ، میوه ها و سبزیجات برای پیشگیری از رشد قطعات
قالب از پخش کننده و سهولت در استفاده از آن استفاده می شود. روش شمارش مستعمرات را بر مخمرها و کپک ها اعمال کنید. استفاده از عامل ضد قارچی دیکلوران گسترش قارچ های مخاطی را محدود کرده و اندازه مستعمرات سایر جنس ها را محدود می کند. گل رز بنگال همچنین به کاهش اندازه کلنی کمک می کند و در برابر باکتری ها انتخابی می باشد. انتخاب بیشتر در برابر رشد باکتریها با ترکیب آنتی بیوتیک کلرامفنیکل با حرارت پایدار حاصل می شود. گلوکز به عنوان منبع کربوهیدراتهای قابل تخمیر ، با هضم آنزیمی بافتهای حیوانی و گیاهی ، ویتامینها ، مواد معدنی ، اسیدهای آمینه ، نیتروژن و کربن ضروری مورد استفاده قرار می گیرد.
